Laureaat Anthony Romaniuk keert dit jaar terug naar MA Festival in het gezelschap van een klavec­im­bel, een pianoforte, een vleugelpi­ano en een Fender Rhodes. Hiermee bouwt hij, voor de ogen van de luis­ter­aar, een instru­men­tar­i­um op dat negen eeuwen aan muziek over­brugt. De klok­jes uit William Byrds The Bells lijken naad­loos over te gaan in George Crumbs Twin Suns. Wolfgang Amadeus Mozarts Adagio in b con­trasteert dan weer speels met de jazzy kleuren van Chick Corea. Als impro­visator en klavecin­ist deinst Romaniuk niet terug voor onverwachte ont­moetin­gen tussen oude en eigen­ti­jdse klavieren. Zo speelt hij Johann Sebastian Bach op een klavec­im­bel, maar even­goed op een Rhodespiano. Verstoken van dogma’s con­strueert hij een uni­verse­le klankw­ereld waar heden en verleden in elka­ar overvloeien.