In La Divina Commedia passeren meerdere trou­ba­dours de revue – van Bertrand de Born en Arnaut Daniel tot Giraut de Bornelh. Hoewel niet al die mid­deleeuwse ​“Orphei” een plek­je in het paradi­js verover­den, had­den ze bij Dante duidelijk een streep­je voor. In een poëtisch trak­taat eerde hij ook Raimon Vidal de Bezaudun, die de kun­st van de luis­ter­aar even gesofisticeerd vond als die van de uitvo­erder. Terecht: het is haast bed­wel­mend om te mean­deren door Provençaalse trou­ba­doursstro­fen vol rijm­spel­let­jes en ver­fi­jnde vari­aties; om te zwel­gen in een liefde die zó ver­fi­jnd en zó ver­schroeiend is dat ze je boven jezelf doet uit­sti­j­gen. De jonge beloften van het Sollazzo Ensemble trac­eren de invloed van het Occitaanse trou­ba­doursreper­toire op Dante en het trecentomadrigaal.