‘Geef me je hand, jij mooi en ted­er wezen. (…) Wees wel­ge­moed! Ik ben niet wreed. Zacht zal je in mijn armen slapen.’

Zo spreekt de dood een jong meis­je toe in Franz Schuberts leg­en­darische lied Der Tod und das Mädchen uit 1817. Enkele jaren lat­er herge­bruik­te Schubert het onheil­spel­lende open­ings­the­ma van dit lied in het langzame deel van zijn gelijk­namige strijkkwartet. Dat de zieke com­pon­ist de dood toen zelf in de ogen keek, is voel­baar van het nerveuze open­ings­deel tot de demonis­che danse macabre waarmee het kwartet afs­luit. Het Edding Quartet, inter­na­tion­aal geroemd om zijn transparante en door­leefde klank, com­bi­neert Der Tod und das Mädchen met Schuberts even onrustige Quartettsatz.