In het tweeluik ​‘Meeresstille / Glückliche Fahrt’ evo­ceert Goethe het beeld van een angstige matroos op een wind­stille, beweg­in­gloze zee. Zijn wan­hoop wijkt pas wan­neer de mist optrekt, de wind weer in de zeilen slaat en het land ein­delijk in zicht komt. Celliste Anna-Lena Perenthaler, die de Internationale Wedstrijd Musica Antiqua won in 2014, leest deze regels als een over­win­ning op de doo­ds­gedachte. Elke peri­ode had daar zo zijn eigen wapens voor – van het barokke vooruitzicht op het hier­na­maals tot de klassieke orde en de roman­tis­che liefde als ultieme uitdager van de dood. Anna-Lena Perenthaler en Lauriane Follonier illus­tr­eren hoe deze filosofis­che evo­lu­tie doorklinkt in sonates van Beethoven en Mendelssohn en in Schumanns 5 Stücke im Volkston, die ope­nen met een humoris­tisch ​‘Vanitas Vanitatum’.