Dat Orpheus werd verkozen tot poster­boy van de vroege opera, is geen toe­val. De mythis­che dichter- zanger belichaamt de essen­tie van dit ontluik­ende genre: de tran­scen­dente kracht van poëzie en muziek. In zijn iconis­che Orfeo (1607) verk­lankt Claudio Monteverdi hoe Orpheus zelfs de hoed­ers van de Hades ontroert met zijn stem en lier. Hij mag zijn geliefde Eurydice red­den uit het doden­rijk, op voor­waarde dat hij onder­weg niet naar haar omk­ijkt. De afloop laat zich raden, al kri­jgt deze favola in musi­ca alsnog een hap­py end: Orpheus wordt opgenomen in de hemel, waar Eurydice schit­tert aan het fir­ma­ment. Dit onver­woest­bare ver­haal over lev­en en dood, ver­lan­gen en herin­ner­ing kan zich geen betere ver­tolk­ers wensen dan Leonardo García Alarcón en de zijnen.