Een onophoudelijke noten­stroom die zich als een klop­pende machine als­maar voort­stuwt en ontwikkelt: Johann Sebastian Bach zou weleens de voor­vad­er van het 20^e-eeuwse min­i­mal­isme kun­nen zijn. De vingervlugge pas­sages uit zijn Klavecimbelconcerto in d en de hyp­no­tis­erende her­halin­gen in zijn Passacaglia en Fuga in c ont­moeten in dit con­cert de al even ben­eve­lende werken van com­pon­is­ten als John Adams en Steve Reich. Ensemble La Tempête pre­sen­teert een fusie van Bach met het min­i­mal­isme op his­torische instru­menten. De ervar­ing van deze tijd­loze klankw­ereld wordt com­pleet door de ruimtelijke pro­jec­ties van videokun­stenares Jemma Woolmore, die de luis­ter­aar ver­stren­gelt in een web van bewe­gende geometrische figuren.