Vroege illus­traties van de danse macabre portret­teren een muzikale anti­w­ereld. Vooral ger­aamten spe­len muziek, en hun voorkeur gaat uit naar luide instru­menten, zoals trompet­ten, trom­bones en per­cussie. Ook fluiten, doedelza­kken en andere ​‘duiv­else’ instru­menten begelei­den menig ster­veling naar de eeuwige jachtvelden. Op vraag van het MAfestival ontwikke­len François Lazarevitch en Les Musiciens de Saint-Julien een pro­gram­ma rond het kleur­rijke instru­men­tar­i­um van de danse macabre. Als vir­tuoos op de fluit en corne­muse is Lazarevitch een ged­roomde dans­meester op dit groteske bal. Samen met twee andere blaz­ers en een zanger-per­cus­sion­ist ver­tolkt hij poly­fone danseries uit de 14^e tot 16^e eeuw – niet toe­val­lig de ontstaanspe­ri­ode van de beroemd­ste dodendansen.