Judith hield haar stad Betulia uit de han­den van gen­er­aal Holofernes door hem na een list te onthoof­den. Allerlei kun­ste­naars wer­den geïn­spireerd door dit held­haftige optre­den. Ook Alessandro Scarlatti ging met dit ver­haal aan de slag. Hij zette het zelfs tweemaal op muziek. De tweede ver­sie uit 1697 heeft een fors gere­duceerde bezetting voor slechts drie per­son­ages: Judith, haar meid en Holofernes, met een meester­lijke begelei­d­ing door strijk­ers en bas­so con­tin­uo. Scarlatti’s vak­man­schap schit­tert in zijn recitatieven, vir­tuoze aria’s en duet­ten in alle sti­jlen en stem­min­gen. Hoe hij de tegen­stri­jdi­ge emoties van de drie per­son­ages tot lev­en brengt is weer­ga­loos. Met drie top­solis­ten onder lei­d­ing van rijzende ster aan het fir­ma­ment van de oude muziek, Andrea Buccarella, kan La Giuditta niet anders dan vonken geven.