Carole Cerasi was elf toen ze het klavec­im­bel ont­dek­te. Drie jaar lat­er al ging ze stud­eren bij Kenneth Gilbert, die haar zou omschri­jven als zijn meest getal­en­teerde stu­dente ooit. Nu brengt ze hulde aan dat andere enfant prodi­ge: Elisabeth Jacquet de la Guerre. Die laat­ste was amper vijf toen ze werd opge­merkt aan het hof van Louis XIV. Later zou ze suc­cesvol free­lan­cen als klavecin­iste en com­pon­iste in het werve­lende Parijs. Haar muziek was even uniek als zijzelf: inven­tief, dynamisch en razend pop­u­lair. Cerasi com­bi­neert suites van Jacquet de la Guerre met karak­ter­stukken van diens tijdgenoot François Couperin. ​‘Les Vestales’, ​‘Les Nonètes’ en ​‘La Princesse de Sens’: het zijn slechts enkele vrouwelijke per­son­ages die Couperin vereeuwigde in char­mante vignetten.