Prometheus had wel lef om het vuur van de goden te ste­len en het ver­vol­gens aan de mensen te geven. Zeus was dan ook onver­bid­delijk: vast­geke­tend aan de bergtop­pen van de Kaukasus zou zijn lever iedere dag opnieuw uit­gepikt wor­den door een ade­laar, en dat tot in de eeuwigheid. De mythe van Prometheus sym­bol­iseert de mens en diens onverzadig­bare honger naar vooruit­gang. In 1801 her­w­erk­ten de vernieuw­er Ludwig van Beethoven en de Napolitaanse chore­ograaf Salvatore Vigan. het ver­haal tot een ​‘alle­gorisch bal­let’. Hoewel Die Geschöpfe des Prometheus gro­ten­deels in de ver­getel­heid is ger­aakt, was de pre­mière in Wenen een enorm suc­ces. Vandaag schit­tert Beethovens eigen pian­otran­scrip­tie door de vir­tuoze Olga Pashchenko, die in 2010 en 2012 in de pri­jzen viel op de Internationale Wedstrijd Musica Antiqua Brugge.