6 april 1327. In een kerk­je bij Avignon werpt Francesco Petrarca een onver­hoedse blik op de beeld­schone Laura. Hij is op slag betoverd. In de 366 gedicht­en van zijn Canzoniere bez­ingt hij zijn onbereik­bare muze, schip­perend tussen hoop en wan­hoop. Talloze com­pon­is­ten verk­lank­ten deze ​‘rime sparse’, van het tre­cen­to tot van­daag. Zefiro Torna en het Frank Vaganée Trio ver­w­even bal­lades, madri­galen en liederen tot een tijd­loze tapis­serie waarin oude muziek en jazz elka­ar vin­den. Frontvrouw Annelies Van Gramberen laveert behendig door dit muzikale panora­ma, dat even para­dox­aal en uni­verseel is als Petrarca’s poëzie.