Dat trou­ba­dours de liefde bezon­gen is alge­meen bek­end. Het was echter niet al rozengeur en maneschi­jn wat de klok sloeg. Ook protestliederen vor­m­den een essen­tieel onderdeel van hun reper­toire. Met hun sir­ventes (dien­stliederen) klaag­den de trou­ba­dours de sta­tus quo aan, meestal in de vorm van par­o­dieën. Daarbij werd de melodie, de metrische struc­tu­ur en vaak zelfs ook het rijm van een bek­end stuk geleend om een con­tro­ver­sieel onder­w­erp aan te sni­j­den. Soms waren de tek­sten een lofzang op hun brood­heren, dan weer erg bij­tende en bitse kri­tiek. De eerste sir­ventes blijken geschreven door Cercamon, maar de beroemd­ste beoe­fe­naar van het genre is ongetwi­jfeld Bertrand de Born. De trou­ba­dours van het Zwitserse topensem­ble Le Miroir de Musique, spe­cial­is­ten ter zake, schet­sen een lev­endig beeld van dit boeiende repertoire.